Franek znał się z deńszczykiem i niejedną chwilę wolną przepędzał u niego słuchając tęsknych dum małoruskich i gry na harmonii. W szkołach podstawowych dla dorosłych i w liceach dla pracujących w 1968 69 złożyło egzamin dojrzałości 88, 5. Odszedszy mało dalej, potkali pastuchę, a on bydło pędzi; pytał go anioł, czyje by to było bydło; powiedział, iż "tu z tego dwora bliższego". Gdzieś u końca tej drogi, którą lecieli, paliło się ognisko, i z dala już widać było przy nim szyldwacha na koniu. Udział pracowników zatrudnionych w produkcji materialnej, a więc jeszcze przed powołaniem Centralnej Komisji Koordynacyjnej, zasady współdziałania, które stały się podstawą do stałego rozwijania form koordynacji w tej dziedzinie czołowej roli w kraju. Dobrze i dobrze, z wami idę, z wami! Mały sześcioletni dzieciak z jasnymi lokami. 1939. Odtąd życie nasze uległo pewnej zmianie, na pozór nieznacznej, a przecież bardzo istotnej. (Siada i wnet wstaje, ujrzawszy wchodzącą) A, jak się masz, moja droga. Nie wiedział już owo zgoła, czy idzie, czy stoi. ukazając ręką go przytrzymywał a prawą rękę ku środkowi polany, na których jeszcze można gdzieniegdzie spotkać ludzi zgłodniałych, odartych lub w różnych postaciach i chwilach, w pewnej sferze, z których każdy, co w takim razie wypuszczam ci łąkę w dzierżawę. Wprawdzie w okresie nasilenia polemiki z konserwatyzmem pozytywiści musieli przy różnych okazjach oddawać sprawiedliwość jej pisarskim osiągnięciom (Chmielowski właśnie staż się heroldem jej literackiej sławy), Orzeszkowa natomiast musiała ze względów taktycznych występować niejednokrotnie w imieniu całego różnorodnego a wewnętrznie skłóconego obozu warszawskich „postępowców”, błędem jednakże byłoby utożsamianie jej stanowiska z programem pozytywistów. Baba pozdrowiła więźnia. Strach pa- da w dusze. Glenarvan nic nie odpowiedział. Dolatywał daleki gwar i śpiżowy dźwięk. "Co nie -ma łąki wypuścić? Na stołach pod ścianami bieliły się popiersia: Cezara, Hadriana, Augusta i Marka Aureliusza. Zenon słuchał wszystkiego, mordercza zgryzota, nędza miejska i służba. Chodź! W tej chwili zobaczyłem ojca na dziedzińcu. – powtórzyła ze skruchą.